Groteska i jej wykorzystanie w « Ferdydurke » W. Gombrowicza

Groteska :
jest to ukazywanie rzeczywistości w sposób, który odbiorca uznaje za nierealistyczny, obcy, absurdalny, komiczny, karykaturalny. Jest to wizja świata w "krzywym zwierciadle". Nazwa pochodzi od motywu dekoracyjnego przedstawiającego stylizowane elementy roślinne przeplatane ze zwierzęcymi, ludzkimi i fantastycznymi postaciami. Bawi, śmieszy, jest sprzeczna z logiką, wyolbrzymia.

Zazwyczaj wymienia się pięć głównych cech charakteryzujących groteskę:

* fantastyka w przedstawianiu świata, czyli antymimetyczne nastawienie do rzeczywistości;
* hybrydyczność form, które w groteskowym świecie składają się z elementów należących do różnych całości (ça, j'ai pas trop compris);
* łączenie wykluczających się wartości (takich jak śmiech i przerażenie) i stylów (wysokiego i trywialnego);
* absurdalność jako zasada świata;
karnawalizacja, czyli żywioł święta i łączący się z nim bunt i drwina z obowiązujących konwencji.

FERDYDURKE
*Świat przedstawiony w utworze nie poddaje się logicznej interpretacji, zawiera pierwiastki oniryczne (rojeń sennych, marzeń).

*Występują groteskowe postacie, czyli takie, gdzie sa przerysowane cechy indywidualne : np zacheta do dziecka pozamalzenstwowego przez matke.

*powiesc synkretyczna = polaczenie cech roznych gatunkow
-pamietnik
-parodia
-milosc
-karykatura
-aluzje
-poemat dysgresyjny
-powiastka filozoficzna

*model powiesci : normalnie : poczatek + rozwoj + koniec
tu : nie ma porzadku, nie ma umotywowania ( najpierw szkola, pozniej u Mlodziakow... niewiadomo dlaczego)

*W utworze są także groteskowe sytuacje np. Wprowadzenie Jozka, 30-latka, do szkoly ; rozstrzelenie palcow zony profesora Filidora ; gwałcenie przez uszy, pojawienie się żebraka z gałązką w ustach, pojedynek min, bratanie się Miętusa z parobkiem.

*groteskowe motywy to: mucha w pantoflu, zbabrany kompot.

*inwencja słowna. Gombrowicz powtarza groteskowo nazwy części ciała: pupa, łydka, gęba, tworzy też neologizmy semantyczne, czyli wyrazom nadaje nowe znaczenie, np. łydka, kupa , tworzy też nowe, np. mina - kontrmina, złożenia, np. półszekspir, ćwierćszopen, neologizmy frazeologiczne, np. myślałem ubogo, siedziałem staro, siedzieć absolutnie, wiedzieć dla kogoś.

*mieszanie też stylow : styl niski i wysoki, wprowadza elementy stylizacji języka publicystycznego, potocznego, literackiego, gwary.

*tytuł utworu i zakończenie : Ferdydurke : nie wiemy co/kto to jest + ostatnie zdanie : "Koniec i bomba! Kto czytał, ten trąba!" = prowokacja

*parodiowanie powiastki filozoficznej w stylu wolteriańskim (to znalazalam na internecie...). Charakterystyczny jest też lekceważący stosunek do decorum (zasada stosowności stylu do tematu), bowiem miesza nastrój poprzez łączenie komizmu z tragizmem, powagi z trywialnością.

*slownik slow kluczy powiesci : pupa : posladki, tylek.
Upupic : uprowadzenie czlowieka w stanie infantylnym, niedojrzalosci, niesamodzielnosci ; utrzymywanie w stanie dziecinskim : poprzez uzywanie zdrobnien (« cip cip cip »), obserwacja matek przed szkola.
Przyprawic komus gebe : nalozyc mu maske, dac jemu role, ktora nie jest jego rola.
Geba : okresla wszystkie relacje miedzy ludzmi, maski ktore mamy. Od geby nie mozna uciec.
Lydka : symbol swobody seksualnej, sport lub aktywnosc, zerwanie z tradycja.
Nowoczesnosc : j'ai pas ! Si qqun a, ce serait bien de compléter !!!