SKAMANDER
1916 rok: studenci Uniwersytetu Warszawskiego zaczeli wydawać pismo « ProArte et Studio »;
1916 rok: młodzi poeci zaczeli występować w kawiarni « Pod Picadorem »;
1920-26 i 1935-39: założyli mieszęcznik « Skamander ».
Skamander to mitilogiczna rzeka opływająca Troję,
Grupa pięciu poetów: Julian Tuwim, Jan Lechoń, Antoni Slonimski, Kazimierz Wierzyński i Jaroslaw Iwaszkiewicz.
Autorytetem, mistrzem i przyjacielem był Leopold Staff.
Poeci satylici: Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Kazimiera Iłłakowiczówna, Józef Wittlin i Jerzy Liebert.
Program Skamandrytów:
- witalizm (optymizm, radość, dynamizm)
- odcięcie od tradycji
- poezja nastawiona na codzinność
- ironia
- język potoczny
- nowy bohater liryczny – młody mieszkanie miasta
AWANGARDA KRAKOWSKA
Twórca i teoretykiem grupy był Tadeusz Peiper, który postanowił zreformować polską poezję,Julian Przyboś, Jan Brzękowski i Jan Kurek skupieni wokół pisma « Zwrotnica » (od 1922 roku).
Z awangardą krakowską współpracowali:
formiści (dążący do przesunięcia uwagi w dziele sztuki na problemy czysto formalne): Leon Chwistek, Stanisław Ignacy Witkiewicz;
futuryści (działalność futurystów polegała głównie na organizowaniu prowokacyjnych i skandalizujących spotkań, negujących dziedzictwo kultury i nawołujących do tworzenia nowych form sztuki, wolnych od rygorów): Tytus Czyżewski, Stanisław Młodożeniec, Bruno Jasieński.
W ostatnim okresie « Zwrotnicę » zastąpiła « Linia » pod redakcją Jana Kurka, lecz grupa zaczęła się rozpadać (a jej członkowie zaczeli wyodrębniać indywidualne poetyki).
Program:
- formalizm, czysta forma
- miasto, masa, machina (3 M)
- teraźniejszość
- człowiek współczesny
- antytrdycjonalizm.